Cyfryzacja i związane z nią nowe technologie dynamicznie wkroczyły do wielu dziedzin naszego życia – zarówno publicznego (administracji, gospodarki, wojskowości, łączności, szkolnictwa itd.), jak i prywatnego. Symptomatycznym wyznacznikiem tej ekspansji są coraz szersze wykorzystywanie słabej (wąskiej) sztucznej inteligencji (_Artificial Narrow Intelligence _– ANI) oraz intensywne prace nad silną (ogólną) sztuczną inteligencją (_Artificial General Intelligence _– AGI), która pozostaje w sferze szczególnych zainteresowań transhumanizmu. AGI – według transhumanistów – byłaby pierwszym krokiem do stworzenia sztucznej superinteligencji (_Artificial Superintelligence _– ASI), która przekroczyłaby (...) intelektualne możliwości człowieka, prowadząc do powstania „informatycznej osobliwości” (_singu__larity_), której można byłoby przypisać cechy boskie. W niniejszym artykule podnoszę kwestię, czy transhumanizm jest w stanie wyeliminować Boga i zastąpić Go jakąś sztuczną inteligencją (z jej cyfrową superświadomością) oraz czy w erze cyfrowej chrześcijańskim prawdom wiary grozi dezaktualizacja. Opowiadam się za uprawnionym mówieniem o Bogu i prawdach wiary o stworzeniu, odkupieniu oraz zbawieniu w społeczeństwie cyfrowym. Uważam, że kultura ery cyfrowej nie tylko nie przynosi szkody życiu wiary, ale może pobudzać człowieka do głębszego rozumienia jej prawd. (shrink)

Roger W. Sperry received the Nobel Prize for Physiology in 1981 for his outstanding scientific achievements in connection with the study of people with severed brain commissures. Sperry linked the results of his research to philosophical considerations pertaining to the conscious mind of human beings and its place in the natural sciences. He was interested in the philosophical question of whether or not the severing of the cerebral hemispheres constituted a violation of the unity of consciousness. Sperry’s explanatory account of (...) mind-body interaction forms part of a broadly construed theory of emergent interactionism – one that also purports to guarantee the unity of consciousness. In this article, I first present an intellectual profile of Sperry, outlining the evolution of his philosophical-scientific analyses. I then outline the emergence and flourishing of theories of emergence, along with the elements essentially associated with them. Using this as a basis, I go on to consider Sperry’s account of emergent interaction more closely, focusing on his understanding of downward causation. In conclusion, I show how his theory corresponds to a version of emergent interactionism, and seek to address some criticisms leveled against it. I also aim to establish how far this theory can be said to answer the question of the conscious character of mental states. (shrink)

Znane z Traktatu wypowiedzi na temat „Ja" i „świata": „świat jest moim światem", „Sam jestem swoim światem", czy tez „Świat i życie to jedno", są istotne dla zrozumienia kwestii solipsyzmu, omawianych przez „wczesnego" Wittgensteina. Pod „solipsyzm" rozumie się zazwyczaj krańcową formę subiektywnego idealizmu głoszącego, że istnieje tylko Ja sam, a wszystko inne jest moim wyobrażeniem. Solipsysta uznaje, ze jego własna subiektywność jest czymś jedynie możliwym do poznania, co oznacza doprowadzenie idealizmu do subiektywnej skrajności: wszystko co nam się ukazuje, jest traktowane (...) jako coś wyobrażonego. Pytanie o solipsyzm pojawia się w dzisiejszych analizach subiektywności świadomości. Solipsysta neguje chociażby możliwość ustalenia, czy jakiś inny podmiot są siebie świadome. Rzeczywistość obcych stanów świadomości jest przez solipsysta ignorowana, gdyż wychodząc z istnienia własnej świadomości, może on jedynie przez analogię wnioskować o istnieniu obcych stanów świadomości. W argumentacjach przeciwko solipsyzmowi podkreśla się, ze stanowisko to wikła się w sprzeczność, gdyż w celu sformułowania swoich własnych też musi używać języka, co z kolei zakłada obecność intersubiektywnego świata, którego istnienie neguje. (shrink)

Drugie wydanie książki prof. dr Rosenberga zawiera, jak autor sam zaznacza, tylko niewielkie stylistyczne poprawki w stosunku do wydania pierwszego, które ukazało się w roku 1983. Na uwagę zasługuje to, że omawiane wydanie ukazało się w renomowanym wydawnictwie Hacketta. Wydanie pierwsze zainteresowało raczej akademickie kręgi filozofów i psychologów. Rosenberg jest profesorem filozofii analitycznej w Uniwersytecie North Carolina at Chapel Hill. Z jego bibliografii obejmującej kilkadziesiąt pozycji na szczególną uwagę zasługują książki: Linguistic Representation, One World and our Knowledge of It, The (...) Thinking Self, Beyond Formalism: Naming and Necessity for Human Beings. (shrink)

Der Schwerpunkt der wissenschaftlichen Forschung von Krzysztof Stachewicz liegt im Bereich der thomistischen und fenomenologischen Ethik. Das vorliegende Buch spiegelt diesen Interessenkreis des Autors wieder und es stellt zwei, auf den ersten Blick weit auseinander liegende Auffassungen über Ethik und Moral kritisch gegenüber: die Theorie des Naturrechts und die klassische Wertethik. Die beiden bilden zugleich zwei führende Traditionen, wenn es um die Begründung der Moral geht. Die Ethik des Naturrechts gründet in einer objektiven Ordnung und stützt die Moral auf die (...) - wie der Autor es nennt - Seinsgrundlage. Die klassische Wertethik geht bei der Begründung von einer subjektiven Basis aus und konzentriert sich auf die Analysen des Subiektes. Die erste Auffassung der Ethik ist ihres Wesens nach naturalistisch, die zweite intuitionistisch. (shrink)

Die in der analytischen Philosophie vorgeschlagenen Lösungen des Leib-Seele-Problems, d.h. des Problems, in welchem Verhältnis der menschliche Geist zu dem Leib steht, sind überwiegend materialistischer bzw. physikalistischer Art. Hinter der Bezeichnung „physikalistische Art“ steckt normalerweise eine reduktionistische These, die besagt, daß alle realen Dinge und Ereignisse in der letzten Analyse nichts anderes sind als mikrophysikalische Partikel oder Ereignisse und sich allein mit Hilfe von rein physikalistischen Methoden und Prinzipien beschreiben bzw. erklären lassen. Ein so verstandener Reduktionismus ist keine naturwissenschaftliche, sondern (...) eine philosophische Theorie. Die jetzt folgende Darstellung der geschichtlichen Entwicklungsstufen dieser Theorie soll in die unten ausgearbeiteten reduktionistischen Thesen von W. Sellars einführen. Diese Darstellung konzentriert sich auf die in der analytischen Philosophie vorgeschlagenen Lösungen des Leib-Seele-Problems, oder in unserem Fall Leib-Sensorium-Problems, da wir uns vor allem auf die Reduktion der Sinneseindrücke konzentrieren wollen. (shrink)

Wenn die Photographien uns einen ersten Eindruck von einer Person vermitteln können, dann zeigen uns die Seilars' einen ruhigen, in der Realität der Umgebung verwurzelten, Mittesechziger oder etwas jüngeren Mann. Sein friedliches, leicht lächelndes Gesicht und seine wohlwollenden Augen erwecken Vertrauen Die Lebensgeschichte und das harte Schicksal eines Menschen bleiben für die - um Seilars' Abbildungstheorie zu paraphrasieren - mit momentanem Licht abbildenden Bilder verborgen, oder besser gesagt, sie sind aus den Fotos nur für die ablesbar, die schon vorher das (...) Leben des Betreffenden, oft im längeren Zusammenleben und in den sich wiederholt ereignenden Situationen, mit Worten abgebildet haben. (shrink)

Przed laty w Philosophical Review opublikowano wyjątki z zapisków F. Waismanna pod tytułem Notatki z rozmów z Wittgensteinem. Obok angielskiego tłumaczenia zamieszczono niemiecki tekst rozmowy. Z niewyjaśnionych nigdy racji zarówno w tłumaczeniu, jak i w tekście niemieckim nie ukazał się tytuł „O Heideggerze". Tytuł ten występuje w rękopisie Waismanna. Z publikacji usunięto również pierwsze i ostatnie zdanie omawianego fragmentu notatek. Zdanie pierwsze brzmi: „Potrafię dobrze zrozumieć, co Heidegger rozumie przez Bycie i Trwogę ”. Według wszelkiego prawdopodobieństwa Wittgenstein odwołuje się w (...) tym miejscu do znanego artykułu Heideggera Co to jest metafizyka?. (shrink)

Sigmund Freud i Ludwig Wittgenstein byli Wiedeńczykami. Twórca psychoanalizy spędził w tym mieście całe swoje życie, zmarł jednak na wygnaniu w Londynie. Wittgenstein, jeden z największych filozofów minionego stulecia, większość twórczego życia spędził poza Wiedniem. Osobiście prawdopodobnie ze sobą się nie spotkali, chociaż żyjąc w Wiedniu Wittgenstein na pewno słyszał o freudowskiej metodzie terapii. Stosunek Wittgensteina do Freuda i jego psychoanalizy jest ambiwalentny. Od wielkiego i wielokrotnie wyrażanego podziwu dla twórcy psychoanalizy i rozwiniętej przez niego teorii świadomości, po ostrą krytykę (...) jej samo rozumienia i stosowanej w niej metody. Istotne pytanie, które Wittgenstein zadaje nie tylko Freudowi, ale i jego uczniom, brzmi, czy faktycznie psychoanaliza jest naukową hipotezą o nieświadomości? Zdaniem G. Locka, „Wittgenstein jest «uczniem» Freuda, który zdaje się nie czynić nic jak tylko stawiać zarzuty swojemu mistrzowi". Freud, zdaniem Wittgensteina, twierdzi, że postępuje w sposób naukowy, że jego badania potrafią wyjaśnić ludzkie zachowania. Lecz faktycznie Freud uczynił coś zupełnie innego - stworzył nowy mit. Psychoanaliza, według Wittgensteina, oferuje formę myślenia i mówienia, która jest raczej nową mitologią aniżeli nową nauką. (shrink)

Sven K. Knebel wyklada filozofię w Freie Universität Berlin. Jego praca została przez tenże Uniwersytet przyjęta w roku 1998 jako podstawa habilitacji z zakresu filozofii. Lata 1550-1700 wymienione w tytule omawianej pracy, to okres pomiędzy ogłoszeniem Dekretu o usprawiedliwieniu na Soborze w Trydencie oraz ogłoszeniem Bulli Unigenitus. Na koniec wspomnianego okresu przypadają lata życia G. Leibniza, 1646-1716. Knebel koncentruje się więc na 150 latach filozoficzno-teologicznych dysput, w których zasadniczym pytaniem było: jak w sposób spekulatywny mówić o Bożej i ludzkiej wolności (...) z jednej strony oraz o związanej z nią moralnej konieczności z drugiej strony? (shrink)

Na pytanie o rozumienie pojecia przyrody udzielano w historii filozofii różnych odpowiedzi. W książce Mutschlera możemy znaleźć obszerny przegląd współczesnego rozumienia tego pojecia. Zasadniczy przełom w poglądach na przyrodę dokonał się na początku XVII wieku, kiedy to przy jej badaniu zaczęto się odwoływać do powtarzalnych eksperymentów, do metod ilościowych oraz do matematyki. Przykładem takiego postępowania jest metoda zaproponowana przez Galileusza, dla którego „księga przyrody" jest napisana w języku matematyki. Przed Galileuszem nikt nie wpadł na pomysł, zęby przyrody traktować jako księgę (...) napisaną w języku matematyki. Zwrotu „księga przyrody" lub „księga natury" używano już w średniowieczu i przeciwstawiano „księdze objawienia". Tego rodzaju przeciwstawienie odpowiadało równocześnie podziałowi na to, co „naturalne" i na to, co „ponadnaturalne". (shrink)

Ignatow stawia sobie za cel dokładny rekonstrukcję ścisłego związku zachodzącego pomiędzy marksistowską antropologią - w pierwotnym kształcie prezentujący radykalny humanizm - a upadkiem komunizmu. W krótkim przeglądzie historycznymi stwierdza, iż zsekularyzowany humanizm marksistowski wyrósł z tradycji filozoficznej, reprezentowanej przez Herdera i Feuerbacha, czyniąc - podobnie jak oni – człowieka najważniejszą i najogólniejszą zasady metafizyczny. Dalszy rozwój filozofii marksistowskiej doprowadził najpierw do odrzucenia tej tezy, później zaś - przede wszystkim w leninowsko-stalinowskiej wersji marksizmu - do ideologizacji klasy proletariatu, a tym samym (...) do jednoznacznej negacji tradycyjnego humanizmu. (shrink)

Jedynie na okolicznościowych wystawach ma się okazję zobaczyć żmudny proces powstawania od strony warsztatowej dzieła filozoficznego: kolejne szkice, uzupełnienia, podkreślenia, przekreślenia, doprecyzowania, notatki na marginesach. Omawiane elektroniczne wydanie prac Ludwiga Wittgensteina - jednego z największych filozofów minionego stulecia - dostarcza nam takiej możliwości. Na ekranie własnego komputera możemy zobaczyć nie tylko „końcowe" wersje znanych jego prac, lecz również prowadzące do nich poszukiwania właściwej formy językowej. Wystarczy „kliknąć" i ukazują nam się zapisane w komputerze „pożółkle" poliniowane strony zeszytów zapełnionych zamaszystym pismem, (...) luźne kartki maszynopisów. Teksty są zasadniczo w oryginale niemieckim, niektóre są po angielsku. (shrink)

Tematem książki jest historia tradycyjnych filozofii Europy wschodniej i południowo-wschodniej. Ponieważ jest ona pierwszym w języku niemieckim całościowym przedstawieniem filozofii tej części naszego kontynentu, należy ją rozumieć - co zresztą podkreślają Wydawcy w Słowie wstępnym - jako korelat do książki S. H. Noacka Die Philosophie Westeuropas, której czwarte wydanie ukazało się w tymn samym wydawnictwie w 1976 roku.

W liście do B. Russella z 19 VIII 1919 r. L. Wittgenstein pisze: „Zasadniczy sprawy jest teoria o tym, co można wypowiedzieć w zdaniach - to znaczy za pomocy języka -, a czego nie można wyrazić w zdaniach lecz tylko pokazać. Jest to, moim zdaniem, główny problem filozofii." Tym właśnie problemem zajmuje się w swojej pracy H. Watzka, wykładowcy historii filozofii w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej Sankt Georgen we Frankfurcie nad Menem. Omawiana książka jest skróconą wersją rozprawy doktorskiej: Logik und Metaphysik. (...) Zur Statusbestimmung der Philosophie bei Wittgensein, obronionej przez Autora w 1997 roku w Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. (shrink)

Dan Lloyd jest profesorem filozofii w Trinity College. Tytuł i motto omawianej książki nawiązuje do wiersza Allena Ginsberga „Skowyt" [„Widziałem najwspanialsze umysły mego pokolenia, zniszczone obłędem,... którzy ukończyli uniwersytety chłodnym promiennym okiem..." ]. Książka Radiant Cool jest napisana prostym językiem, chociaż pojawia się w niej wiele neurofenomenologicznego „żargonu", co może zniechęcać do dalszej lektury. Książka dostarcza dobrego wprowadzenia do fenomenologii Husserla i do debat obecnych we współczesnej, angloamerykańskiej filozofii świadomości, odwołujących się do wyników badan neurologicznych. Można ją polecić studentom filozofii, (...) psychologii oraz neurologii. Wprowadzający charakter książki podkreślają liczne schematy, wytłuszczenia, wcięcia tekstu, tabelki itp., mające unaocznić główne toki rozumowania. Cechy ujemny takich schematów i rysunków jest to, ze równocześnie zawyżają one pole rozumienia i sprawiają wrażenie, że tak naprawdę, to problem świadomości już został rozwiązany. Dlatego podczas czytania Radiant Cool należy ciągle pamiętać, że tezy Lloyda są z założenia „optymistyczne" i mają informacyjno-komercyjny charakter. (shrink)

The article reviews the book Byt i sens. Księga Pamiątkowa VII Polskiego Zjazdu Filozoficznego w Szczecinie, 14–18 września 2004 roku, edited by Renata Ziemińska and Ireneusz Ziemiński.

Zagadnienia, na których skupia się Bernard J. F. Lonergan SJ, kanadyjski filozof i teolog, dotyczą głównie teorii poznania, logiki i metodologii. W czasie podstawowego kursu filozofii Lonergan studiował matematykę, co wywarło wpływ nie tylko na jego ogólne spojrzenie na filozofię i teologię, lecz także na rozumienie ich naukowych metod. Podstawowe dzieło Lonergana Insight było początkowo zaplanowane jako praca z zakresu metodologii teologicznej. W głównej mierze znajdujemy w niej filozoficzne studium nad ludzkim rozumowaniem: co właściwie czynię, gdy poznaję? O ile w (...) Insight poznanie jest zasadniczo rozumiane jako czynność ścisłe intelektualna, o tyle w następnej kluczowej książce Method in Theology Lonergan odwojuje się także do odczuć, traktując je jako intencjonalne odpowiedzi na wartości. (shrink)

W spisanych przez L. Wittgensteina pod koniec życia Bemerkungen über die Farben znajdujemy kilka 'zagadek' dotyczących kolorów, np.: 1. „Jak to się dzieje, że coś przezroczystego może być zielone, ale nie może być białe". 2. „niepodobna sobie wyobrazić czystą białą wodę". 3. „Ale kolor świeci za sprawą swego otoczenia, w swym otoczeniu. Szary jednak nie świeci. 4. „? W obrazie biel musi być najjaśniejszym kolorem". „Nieprawda, że w obrazie biel zawsze musi być najjaśniejszym kolorem. Z pewnością jednak jest nim w (...) płaskiej kombinacji plam barwnych". 5. „Dlaczego nie ma brązowego światła ani szarego?" „Dlaczego niepodobna sobie wyobrazić szarego żaru". 6. „Czyż nie mogliby istnieć ludzie, dla których istnieje niebieskawy żółty, czerwonawy zielony? A zatem tacy ludzie, których pojecia o kolorach odbiegają od naszych pojęć?". (shrink)

The article reviews the book Osoba—fikcja czy rzeczywistość? Tożsamość i jedność ja w świetle badań neurologicznych [Persons: Fiction or Reality? The Identity and Unity of the “Self” in the Light of Neurological Research] 2nd ed., by Józef Bremer.

The article reviews the book Osoba – fikcja czy rzeczywistość? Tożsamość i jedność ja w świetle badań neurologicznych [A Person: Fiction or Reality? Identity and Oneness of the I in View of Neurologic Research], by Józef Bremer.

After the unexpected death of Professor Józef Kałuża at the age of 74 on the 26th of July 2003, not only Polish neuropathology but also Polish philosophy of medical investigations lost one of its most renowned minds. Beginning in 1949, Professor Kałuża studied medical sciences for five years at the Medical Faculty of the Jagiellonian University in Cracow. He did his Ph.D. thesis in neuropathology in the Department of Neuropathology of the Polish Academy of Science. In 1962 he received (...) a Rockefeller Foundation scholarship and spent one year at the National Institutes of Health. In 1981 Professor Kaluza was promoted to a tenured professorship in neuropathology. He is the author of more than 110 articles published in medical periodicals and coauthor of many chapters in medical handbooks. (shrink)

Where you have freedom, the meaning of the word increases, where the word is meaningful, you presuppose freedom." Józef Tischner.

In this paper we discuss the views on the Turing test of four influential thinkers who belong to the tradition of analytic philosophy: Ludwig Wittgenstein, Noam Chomsky, Hilary Putnam and John Searle. Based on various beliefs about philosophical and/or linguistic matters, they arrive at different assessments of both the significance and suitability of the imitation game for the development of cognitive science and AI models. Nevertheless, they share a rejection of the idea that one can treat Turing test as a (...) test for “machine thinking.” This seems to stem from a concern for the proper use of language —one that is a fundamental methodological commitment of analytic philosophy. (shrink)

The article reviews the book Śmierć, nieśmiertelność, sens życia. Egzystencjalny wymiar filozofii Ludwiga Wittgensteina [Death, Immortality, the Meaning of Life: The Existential Dimension of Ludwig Wittgenstein's Philosophy], by Ireneusz Ziemiński.

Fr. Paweł Siwek, SJ may be considered the only Polish Jesuit philosopher of the 20th century to have achieved worldwide recognition. This article surveys his work from a broad perspective reflecting philosophy, psychology and theology as pursued in Catholic circles in the 19th and 20th centuries. We review his achievements, while also offering an interpretation. We put forward the thesis that he found his own way of practising neo-Thomism in the spirit of Pope Leo XIII’s Aeterni Patris. To substantiate our (...) claims, we first briefly sketch his biography, providing a synthetic overview of the relevant contexts for his philosophical oeuvre. We then identify his four main areas of interest: namely, the history of philosophy, systematic philosophy, the scientific psychology of religion and spirituality, and Christian apologetics in the face of world religions and spiritual movements. In our conclusion, we discuss the main traits of his intellectual work, along with its impact. (shrink)

In cases where one sense-modality is stimulated by another, we speak of synesthesia, i.e., of a subjective experience of multiple distinct sensations as being quite literally conjoined. The term “synesthesia” is derived indirectly from the Greek words “syn,” meaning “together,” and “aisthesis,” meaning “sensation.” This article focuses on the question of whether synesthesia is in fact a mental disorder or a creative gift. Both the commonsense views that have emerged in recent times, and neurological research, demonstrate that our knowledge of (...) this relatively uncommon phenomenon is slowly but constantly expanding. Proper experimental research conducted with the right sorts of synesthete, and philosophically and scientifically nuanced conceptual studies of synesthesia, can all be helpful when seeking answers to the question posed above, while also confirming general claims about the extent to which our perceptions are really subjective. Most synesthetes see themselves as gifted, and claim that this “conjoining of the senses” enriches the quality of their lives. (shrink)

Stanisław Janeczek beschäftigt sich beruflich mit der Geschichte der neuzeitlichen Philosophie und der Geschichte der Erziehung mit dem Schwerpunkt polnische Philosophie, vor allem die der Neuzeit. Der direkte Anlaß zur Entstehung des vorliegenden, enorm umfangreichen Buches war die geschichtliche Untersuchung des Logik-Unterrichts, wie er im Schul- und Studienprogram der Kommission für Nationale Erziehung vorgesehen wurde. Die Kommission hat den Logikunterricht in den Gymnasien auf die Praxis bezogen und ihn aus den Hochschulen gestrichen. Dieselben Maßnahmen haben den ganzen Philosophieunterricht betroffen. Das (...) besprochene Buch soll dem Autor zufolge eine bisherige Lücke schließen und auf eine systematische Weise den Gesamtunterricht der Philosophie in den der genannten Kommission unterstellten Schulen darstellen. Als Hintergrund des wissenschaftlichen Unternehmens dient die Darstellung des damaligen Philosophie-Unterrichts in den anderen europäischen Ländern und auch die geschichtliche Entwicklung der philosophischen Ideen. (shrink)

In the article author analyses the extent to which it is possible to regard the Aristotelian conception of the soul as actually necessary and applicable for modern neuroscience. The framework in which this objective is going to be accomplished is provided by the idea of the coexistence of the “manifest” and “scientific” images of the world and persons, as introduced by Wilfrid Sellars. In subsequent sections, author initially formulates an answer to the questions of what it is that Aristotle sought (...) to explain with his conception of soul as formal cause, and how this notion could be portrayed in terms drawn from contemporary neurological science. It is author’s intention to show that no other concepts—be they the Cartesian “mind” or a Chalmers-style “self”—come anywhere close to matching the breadth of scope of Aristotelian “soul”. At the same time, though, analysis carried out here do not intend to undertake any kind of defence of the soul as a spiritual entity of the sort popular where religious faith is concerned, namely as an entity separable from the body, immortal, and inimitably tied to God. Then, in the second major part of the article, author analyses the extent to which the Aristotelian conception of the soul can be thought of as involving criteria of the sort that we encounter in the contemporary theory of strong emergence. According to the author the theory of strong emergence has, as a heuristic theory, quite general predictive and explanatory power as regards the field of human thought and behaviour. (shrink)

Neuroscientific perspectives on conscience and conscience-related research: Recent years have witnessed a growth in empirical research into the biological correlates of conscience and moral decision-making. The central questions posed and addressed in such neuroscientific investigations concern the role of the emotions in decisions of conscience, and the determining of the particular brain regions that correlate with these decisions. Responding to these, I shall first outline the basic terminology involved and present the neuroethical analyses of Churchland, together with the findings of (...) the empirical studies carried out by Greene, Damasio and others. I then offer a critical assessment of Greene’s thesis claiming that deontology should be denied the status of a moral theory, before addressing the issue of whether it is at all possible to arrive at conclusions about the correctness of any sort of moral theory – be it deontological or consequentialist – on the basis of empirical research. (shrink)

In his philosophical works Wilfrid Sellars - like Ludwig Wittgenstein - clearly distinguishes the domain of philosophy from that of empirical sciences. Within the framework of this differentiation he insists on a further sharp distinction between the concepts of empirical or factual linguistics and those of pure semiotic. It is quite clear - thus Sellars's example - that formal logic and pure mathematics are not empirical sciences nor do they constitute branches of any such science. This distinction was historically gained (...) from the development of pure syntax. According to Sellars, pure syntaxis concerned with „rules defining the formal structure of calculi rather than languages''. In a syntactic system understood in this sense we use neither the concepts of designation or truth, nor of verifiability or meaningfulness. The concepts used in logic and mathematics - taken as examples of such systems - are clarified through identification with concepts which occur in the formation and transformation of definitive rules of calculi. In this context, logic and mathematics are normative rather than factual sciences. The basis of their norms is grounded in humanly conceived rules. (shrink)

Einleitung Die Philosophie des Geistes konzentriert sich auf die Frage nach dem Verhältnis des Geistes zur Welt der physikalischen Gegenstände. ...

According Aristotle's On the Soul, the first and most important form of sensation which we human beings share with other animals is a sense of touch. Without touch animals cannot exist. The first part of my article presents Aristotle's teaching about the internal connection between the soul and the sensory powers, especially as regards the sense of touch. The second part consists of a collection of the classical considerations about this subject. The third part then deals with the actuality of (...) some Aristotle's thesis about touch with reference to current research in neurophysiology on kinesthesia and haptic perception. (shrink)

One of the reasons for organizing the above-mentioned conversation was the publication of Urszula Zegleń's book Philosophy of Mind. Urszula Zegleń is a profesor of philosophy at the Nicolaus Copernicus University. The one-day conversation had three parts and each part consisted of two speeches. After each speech there was a short but very active discussion on the respective topics.